De Stichting Drugsbeleid (opgericht 1996) zet zich in voor een drugsbeleid met minder gezondheidsrisico’s en minder criminaliteit. Het bestuur bestaat uit onafhankelijke deskundigen en politici. In de Raad van Advies hebben oud-bewindslieden en prominente personen uit medische en juridische kring zitting.

 

website: www.drugsbeleid.nl; e-mailadres: [email protected]

mr Raimond Dufour, voorzitter

adres: Groot Heiligland 67, 2011 EP Haarlem ; tel/fax: 023-5310133; email: [email protected]

 

Gespreksnotitie van de Stichting Drugsbeleid tbv het rondetafel-gesprek in de Tweede Kamer op 3 oktober 2011 over de Drugsbrief van het Kabinet

 

Drugsbeleid op tweesprong

 

De Drugsbrief van het Kabinet is gericht op voortzetting en zelfs intensivering van de Drugsoorlog. Zonder enige argumentatie, die is er trouwens ook niet.

De Drugsoorlog immers:

1. is een fiasco: politie en justitie vangen maar 5-10% van alle drugs

2. veroorzaakt direct en indirect 50% van de totale criminaliteit (1)

3. kost de samenleving 15 miljard per jaar (2)

4. en maakt bovendien :

– dat de overheid vrijwel geen greep heeft op de gezondheidsrisico’s,

– en dat juist de kwetstbaarste groepen, zoals jongeren, psychiatrische patiënten en mensen met een verstandelijke beperking, bloot staan aan de verleiding van het verbodene en de 24-uurs beschikbaarheid van alle soorten drugs via de zwarte markt.

 

Regulering – het toestaan onder strikte voorwaarden – echter

5. is een eclatant succes

6. bewijs: de coffeeshop en de verzachtende maatregelen bij de overige drugs : gebruik en verslaving liggen in Nederland op of onder het Europese gemiddelde

7. regulering is te voltooien door: gereguleerde hennepteelt, en proefprojecten met de andere drugs

8. Gevolgen: – daling van de criminaliteit met ruim 30% (3)

– lastenverlichting van 10 miljard per jaar (3)

– belastingopbrengst 1 à 1,5 miljard per jaar

– betere gezondheidsbescherming, speciaal voor kwetsbare groepen, door:

minder verkooppunten dan de vele dealers nu, kwaliteitstoezicht, doeltreffende voorlichting en ontmoedigingsprogramma’s zoals bij roken; drugs worden nogal saai.

 

Het Kabinet heeft twee hoofddoelstellingen: bezuinigen, en verminderen van de criminaliteit. Op een presenteerblad ligt er de kans om deze twee vliegen in één machtige klap te slaan.

Onze nationale crime fighters lijken daarentegen liever de belangen van de drugsmaffia te blijven koesteren. Waarom?

 

Noten

1. In 2009 zat 22% van het totaal aantal gedetineerden vast vanwege een Opiumwetdelict. Van de opsporingsonderzoeken naar meer ernstige vormen van georganiseerde criminaliteit was 75% gericht op drugs. Uit: WODC & Trimbos-instituut: Nationale Drugmonitor (2010).

Daarbovenop komen de indirect door de Drugsoorlog veroorzaakte delicten zoals: onderlinge afrekeningen tussen drugsbendes, witwassen, infiltratie in economische sectoren zoals onroerend-goedhandel of horeca, en financiering met drugsgeld van illegale wapenhandel, mensenhandel en andere criminele praktijken.

Onze aanname van 50% van de totale criminaliteit is waarschijnlijk nog aan de voorzichtige kant.

2. WODC-Criminaliteit en rechtshandhaving 2006: totale kosten van criminaliteit- 31,5 miljard pj.

3. Beste leidraad: na de opheffing van het Drankverbod in de VS door president Roosevelt in 1933 ging 1/3 van de drankcriminelen door in andere takken van misdaad, 1/3 werd eerzaam drankhandelaar en 1/3 verdween uit een en ander. Gebeurt dat ook hier dan vermindert de totale criminaliteit met 2/3 x 50%= 33%.

 

Literatuur

Report of the Global Commission on Drug Policy. www.globalcommissionondrugs.org/Report, 2011. Ondertekenaars o.a.: oud-presidenten van Mexico, Columbia en Brazilië, topeconoom Paul Volcker, oud-sg van de Europese Raad Javier Solana en oud sg van de VN Kofi Annan. Inhoud: de Drugsoorlog is totale mislukking, regulering de oplossing.

 

Geactualiseerd op Sat, 8 October, 2011